Ном дээр бурхан ч тавьж болохгүй

Би Монгол улс коммунизмд дөхөж явах үед нэгэн шашин хэмээх "хар тамхинд" автсан өвгөн ламтай 3 жил хамт амьдрах аз тохиосон юм. Тэр өвгөнийг Санж гэдэг миний аавын эгчтэй суусан хүн. Шашины тухай уншиж байтал тэр хүн гэнэт санаанд ороод, маанийн ерөөлийг өөрийнхөөрөө уншихаар шийдлээ. Тэр өвгөнтэй би шашиныг муулж их олон удаа ярьсан. Нэг ч удаа шашинаа өмөөрөөгүй. Харин сайхан сургаалууд их хэлнэ. Бурхан өршөө гэхгүй хэрнээ төрийн сүлд өршөө гэнэ. Хүн зүгээр суулгахгүй хэрнээ өдөржин шатар тоглохоор тоглуулаад л байна. Наад Дамчаа чинь газарт булуулаад үхэж байгаа нь худал, гудамжинд явж л байна лээ, тааруулаад зурчихсан юм гээд кино үзүүлэхгүй хэрнээ Хандгайт явж гулгана гэхээр амрах хэрэгтэй гээд явуулж л орхино. Ном уншиж байвал саад болохгүй, хүн орж ирээд юм ярьвал наана чинь хүн ном уншиж байна. Одоо яв гээд хүнээр ч саад хийлгэхгүй.
1987 онд би өөр газар амьдарч байхдаа ажлаасаа Apple II компьютер гэртээ аваачиж хэд хонуулсан юм. Компьютер үзнэ гээд гурван буудал газрын холоос манайд ирэв. Би компьютерээр янз бүрийн юм хийж болно. Тоо бодно. Юм хэвлэж болно. Шатар тоглож болно гэсэн чинь Өө шатар тоглож байвал бусад нь юу байсан юм гээд цааш үзэлгүй харьж мааниа уншия гээд яваад өгч билээ.
Ная гарсан хойноо Төвд номыг монгол руу орчуулан уншиж, төвд үг цээжлэдэг, эрдэм оройгүй билээ гэж байнга хэлдэг, эрдэмтэй хэрнээ манай нутагт мөн ч олон эрдэмтэй хүн байсан даа гэж эрдэмд шамдсаар л өвөр дээрээ номоо тавиад суусан чигээрээ өөд болсон өвгөн ахдаа Ном дээр бурхан ч тавьж болохгүй, Харин бурхан дээр ном тавьж болно гэдэг өөрийнх үгээр нь постоо өндөрлөе.